Yürüyüşe çıktın ne gördün de hemen döndün?
Ölüm.
Nerede, nasıl ?
Mezarlığın yanından geçerken insanlar bekleşiyordu. Aralarından bir hayalet gibi süzüldüm. Ama ortamın haleti ruhiyesi aldı beni içine çekti. Kasvet.
Ne işittin, söyle?
Sadece sessiz bir çığlık.
Ne hissettin, söyle?
Ölüm var, hayat çok kısa ve çetin.
Yolda olmak dedim kendime. Yolda olmak. Durmadan, yorulmadan, düşmeden, kırılmadan, incinmeden yolda olmak. Ruhunda besleyip büyüttüğün güzellikler için biçilen değere aldırmadan, yürümek. Bir gün demek, bir gün gelir bin güne bedel olur. Ama öyle bir anlık çoşku ile değil. gerçek bir itminan ile gönlümün mutmain olduğu bir gün. Bir yakarışla değil. Bin şükür ile bir gün. Tüylerin diken diken olduğu, arşın arzun ile titrediği bir gün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder