kam

Zamana sıkışmış bir ne çareyim,
Mekana sıkışmış biçare,
Ah ile aheste, vah ile amade.
Kalem yaraya ne eyler,
Yazı suya yazılmış, önüne çıksa seti viran eyler,
Kanarsa kalbinden, prinayı şehvetine boğar kan eyler,
Kah seherde eser uyku,

Kuyuya düşmüş, sabırla hükümranlık bekler.
Hükmetmek aleme, nefse vurulan pranga, 
Zincirinden boşansa gönül yanar, vicdanı kahr eyler. 
Koşmaktan usanmaz çocuk, 

Usansa kemale erer, 
Cemali buruşur, hayatı seyreyler.
İçerde bin elem var, birinde vuslatla kam eyler.